Аңқаулықтың кесірі

Екі қонжық бір кесек ірімшік тауып алыпты. Олар бұл ірімшікті бөлісе алмай дауласып дал болыпты. Қанша сындырса да, ірімшік тең бөлінбеген секілді болып көрінеді.

— Маған беріңдер, мен бөліп берейін, — дейді мұны сырт тай бақылап отырған қу түлкі. Сөйтеді де, ол ірімшіктің бір кесегін қолына алып, екіге қақ бөледі.

— Біреуі үлкен, біреуі үлкен! — деп айқайласады қонжықтар.

Түлкі оларды:

— Қазір теңестіремін, балақайлар, — деп тыныштандырады.

Ол үлкенірек көрініп тұрған ірімшік кесегінің бір шетін сындырып алып, аузына салып жі береді. Енді ірімшіктің келесі бөлігі үлкен көрінеді. Қонжықтар наразылық білдіріп, тағы да:

— Әлі тең емес, — деп шуласа жөнеледі.

Түлкі саспайды. Үлкен дегенін тағы сындырып алып қарбытып жібереді. Сындырылған ірімшік кесектерін кезек-кезек жеп отырып түлкі тойып алады. Әу баста шынында да үлкен ірімшіктен тұра-бара кіп-кішкентай кесектер ғана қалады.

— Кішкентай болса да тең! — дейді түлкі қарқылдай күліп.

— Астарың дәмді болсын! Ол солай дейді де, жорта жөнеледі.

Қонжықтар соңынан ауыздарын ашып қарап қалады. Аңқаулықтың әр кезде де осылай кесірі тиеді.

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: