Өлең, жыр, ақындар


Алға жайып тұз-дәмiн,
Келтiредi үй сәнiн.
Ол халқымның ақ жаны,
Жақсы дәстүр маржаны,
Кеңпейiл де арайлы,
Осы жерден тарайды.

Дастархан



Ай далада ақ отау
Аузы, мұрны жоқ отау.

Жұмыртқа



Сұйық едi аппақ,
Бауырдай боп қатыпты,
Iшсең дәмi тәттi ақ.

Айран



Есiгi жоқ,
Тесiгi жоқ,
Ақ доптың iшiнде,
Несiбi көп.

Жұмыртқа



Түсi аппақ,
Тысы қатты-ақ,
Екi түрлi уызы,
Жесең тәттi-ақ.

Жұмыртқа



Ақ қиыршық еритiн,
Ас жоқ одан жеритiн.

Тұз



Дәмін таттсаң –тәтті-ақ,
Түсін көрсең- әппақ.

Қант



Он екі қысырағым бар:
Екеуі - жуан буаз,
Екеуі - күмән буаз,
Екеуі - анық буаз.
Екеуі - танық буаз,
Екеуі - жіңішке қысыр,
Екеуі - ат қысыр.

Екі ортан жілік, екі тоқпан жілік, екі асықты жілік, екі қары жілік, екі жанбас, екі жауырын



Алтынын алып,
Әбдіресін лақтырдым.

Жілік



Тоғай іші толған жұмбақ,
Ақын жігіт айтқан жұмбақ,
Шешен қатын шешкен жұмбақ.

Қойдың ішек-қарны және оны аршу



Абылқайым айтқан жұмбақ,
Айналысып жатқан жұмбақ.

Ішек-қарын



Екі аяғы да жоқ,
Белінде таяғы да жоқ.

Жұмыртқа



Есікте жасауыл бар екі қатар,
Барғанда ұрып-соғып қан қақсатар.
Ол адам жәбірленіп тұрғанында,
Біреу кеп ар жағынан әрі тартар,
Алып барып онан соң қинап жанын.
Кездіріп талай өзен сайдың бәрін,
Ләззатын сол сайлары алып қалып,
Шығарып тастайды екен ғазиз тәнін.

Тамақ, асқазан



Қол ауызға берді,
Ауыз жауызға берді,
Жауыз ирек жол арқылы
Барлығын қазынаға берді.

Ішкен тамақ



Аппақ қардай,
Дәмі балдай.

Балмұздақ



Алтын алдым жапырақ,
Жатқан жері топырақ,
Алтынменен аптаған,
Күміспенен қаптаған.

Өсімдік майы



Ашылмайды қабағы,
Әркімнің де тамағы.
Ашуланса болады,
Ұлпадай жұмсақ жабағы.

Тоң май



Дастарханға түспейді,
Қазанда піспейді,
Дәмі аузынан кетпейді.

Ана сүті



Бір дария қайнайды екен көбік атып,
Ішінде жайын да жүр мехнат тартып.
Өткелі бар, дарияның аралы жоқ,
Келе ме білсе жайын оған қайтып.

Қазанда асқан ет



Қызартып салдым,
Бозартып алдым.

Қазанға салынған ет