Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Жұмбақтар
  3. Табиғат туралы жұмбақтар


Көкторғын көрдім мен
Көп асыл қадаған.
Адам жоқ өмірде
Асылын санаған.

Жер


Көк жүнді бір өгіз бар еті қара,
Тілгіле өне бойын етіп пара.
Етін жеп жатсам-дағы майын сорып,
Болмайды өлмек түгіл титтей жара.

Жер


Жаһанда бір алыпты көрдім күшті,
Барлық салмақ дүниеде соған түсті.
Қандайын дүниеде барлық жеміс,
Солардың атрабында құрап пісті.

Жер


Жамандық қып, шапқылап жарсаң басын,
Жақсылық қып аямас сенен асын.
Күні-түні сонда да тепкілейсің,
Айтпайсың оған тәңір жарылқасын.

Жер


Бір жатқан зор кемеңгер қара кісі,
Қимылдар сол кісіден елдің тісі.
Талқандап беті, жүзін тырнасаң да,
Бір ауыз неге үйттің деу емес ісі.

Жер


Қағар, қағар, қағар кілем,
Қағайын десе ауыр кілем.

Жер


Зер, зер кілем, зер кілем,
Көтерейін десем зор кілем.

Жер


Өлшеусіз піштім,
Жіпсіз тіктім.

Жер


Өртесең де ерімейді,
Не тот басып шірімейді,
Өн бойына су сіңбейді,
Ылғал тартып, ірімейді.

Тас


Қурап тұрған кеңістік,
Күн күйдірер маңдайды.
Аптабы бар ең ыстық,
Кебірсітер таңдайды.

Шөл


Шөміші жоқ,
Теңізді сапырады.
Кебісі жоқ,
Егінді жапырады.

Дауыл


Көрінбейді өзі,
Терезені ұрады.
Айтатын жоқ сөзі,
Ысқырып тұрады,
Болмаса да аяқ-көзі,
Серуен де құрады.
Бұл не?

Боран


Бір дүлей күш — қас пейілді,
Итереді кеудеңнен.
Алысайын десең,
Қолға түкте іліктейді.

Боран


Жерді тырнап,
Бұтаны ырғап.
Шөпті сипап,
Ұшады зырлап,
Жанын қинап,
Ұлиды зарлап.

Боран


Шөпті жапырып,
Құмды сапырып,
Қоқысты үйіріп,
Әкеткен не шүйіріп?

Құйын


Туған жердің белбеуі,
Шұбатылып қалыпты.
Керемет-ау кернеуі,
Тасты тесіп, жарыпты.

Өзен


Бірде былдыр-былдыр,
Сәбилердің тіліндей,
Бірде сыңғыр-сыңғыр,
Қоңыраудың үніндей,
Ән сап жатқан ерінбей,
Бұл не?

Бұлақ


Еш тесікке тұрмайды,
Ол жоқта жер құрғайды.

Су


Күннің көзі түйілді,
Көкте бұлт үйірілді.
Сұйық моншақ шашылып,
Жерге нәр боп құйылды.

Тамшы


Алдымда тұрды ақ түбіт,
Бірақ ұстай алмадым,
Жүгіріп барып аптығып.

Сағым

Жаңалықтар

Жұмбақ бөлімдері

Нақыл сөздер

Пікірлер