Өлең, жыр, ақындар


Бар екен арасанның үш төресі,
Жайлауы бір апанның кенересі.
Асты зерден болғанда, үсті балдан,
Адамзаттың ойласақ неменесі!

Қазан, ошақ



Дыбыстасаң қарамас,
Болса-дағы құлағы.
От-жалынмен аралас,
Тату-тәтті тұрады.

Қазан, от



Үш балада бір қармақ.

Мосы



Басына қара таудың бітер қорған,
Онда жоқ бекітерге айыл-тұрман,
Қасына төрт нөкерін ертіп алып,
Үстіне қайырлы бай мініп тұрған.

Қазан, ошақ



Болғанда қиған қалпақ, қырсау құрық,
Қазан, ошақ, оМінгені үш аяқты қызыл жүйрік.

Қазан, ошақ, от



Бап, бап, бапанақ,
Бапанақ үсті арғымақ.
Арғымақ үсті қызыл тақ,
Қызыл тақ үсті қу шұнақ.

Қазан, ошақ, от



Боп, боп, бопылдақ,
Бопылдақ үсті үш тармақ.
Үш тармақта соқыр шақ,
Соқыр шақ үсті жез қармақ.

Күл, ошақ, қазан, тамақ,шөміш



Бір қара өгізге екі теңдей-теңдей жүк арттым,
Бір бала үстіне мінгізіп шылым тарттым.

Пеш, мұржа



Есіктен кіреді,
Тесіктен шығады.

Оттың жануы



Сары аттың сиген жеріне шөп шықпайды.

Оттың орны



Зәредейін жанданған,
Бара-бара жалданған,
Бұйра-бұйра жалы бар,
Жал астында қаны бар.

От



Бір сұлу бар ел бәрі айналысты,
Адамға әлгі сұлу байланысты.
Сол сұлу жақсылығының арқасында,
Ет пен тамақ, нан мен су қайнап пісті.

От



Бар екен бір жалмауыз жалғанда артық,
Жүреді, жүрген шақта өзі шалқып.
Темір мен топырақ, тас, суды жемес,
Басқаны жеп қояды қойсаң артып.

От



Бір нәрсе өз киімін қорек еткен,
Сау емес оның өзі кесепеттен.
Нәрсені қолға түскен жалмап жұтады,
Мен оның мешкейлігін айтып жетпен.

От



Өткірлігі өлімнің нақ зәріндей,
Өзінен басқалардың бәрін жейді.
Жейтұғын ешбір нәрсе таба алмаса,
Өзін-өзі жейді де көрінбейді.

От



Көзі жайнай қарайды,
Қазан түбін жалайды.

От



Там-там тобылғы,
Тамылжыған тобылғы,
Көлеңкесі көк майса,
Күліп тұрған тобылғы.

От



Қуыста қызыл әтеш билейді.

От



Табақ толған анар,
Қорықпасаң бәрін ал.

От



Жаурағанды күлдірер,
Аяғы жоқты жүргізер,
Өз еркіне жіберсең,
Дүниені бүлдірер.

От