Өлең, жыр, ақындар


Бір нәрсе әділ етті,
Әділ етті де өліп кетті.

Шам



Ояғы дуалша,
Бұяғы дуалша.
Ортасында молда бала.

Шам



Ақ тауға бір бәйтерек қарсы біткен,
Басына бір адамзат мекен еткен.
Әділдігі елге бар, өзіне жоқ,
Ақырында өз басына өзі жеткен.

Шам



Бір тон бар өте әлді болған түзік,
Ешкімге қарамайды түсін бұзып.
Жаман-жақсы пайдасы көпке бірдей,
Сол себепті біз көрдік қанша қызық.

Шам



Дүниеде бір сұлу бар жылтыраған,
Көргенде жел мен суды қалтыраған.
Сен оны қасына алып жүре қалсаң,
Нәрсе жоқ қараңғыда табылмаған.

Шам



Іші қара,
Тысы ақ.

Мұржа



Жұмбағым жұты қара,
Таба алмаған кісінің беті қара.

Көсеу



От басында ұзын темір.

Көсеу



Үйге кіріп ақ бала,
Болып шықты қап-қара.

Көсеу



Кілті жоқ суырмалы бір сандық бар,
Ішінде елу екі тайлағы бар.
Тайлақты қасына алып еңбек еткен,
Адамға оның өте керегі бар.

Сіріңке



Бір нәрсе төрт бұрышты білесіз бе,
Жаны жоқ қимылдауға денесінде.
Ішінде жансыз шоқпар тығулы тұр,
Қажетін кешке жақын білесіз де.

Сіріңке



Іші алпыс, екеу екен сырттан қабы,
Байланыс тіршілікпен мұның жаны,
Сырты да әкесінен ажыраса,
Ешқандай болмайды екен мұның сәні.
Пайдалы адамзатқа болғаннан соң,
Қолынан тастамайды елдің бәрі.

Сіріңке



Қамалып бір сарайда солдат жатқан,
Далаға шыққандары мылтық атқан.
Салмағы аз бұл сарайдың солдатында
Ойланып милы кісі мұны тапқан.

Сіріңке



Өзі ала,
Жан-жағы қара,
Ортасында бала,
Баласының басы қара.

Сіріңке



Сен өзің сандықсың ба, сарайсың ба,
Қайтадан мүлік болып жарайсың ба?

Сіріңкенің қорабы



Ағаштан үй салдырдым аузы ашық,
Ішінде елу жігіт қылар кәсіп,
Біріне ажал жеткен уақытта
Кетеді жанып, елге пайда шашып.

Сіріңке



Бір үйде тұрады екен жетпіс батыр,
Үй сыртына сүйкенсе-ақ өліп жатыр.

Сіріңке



Бір бөлмеде көп тентек,
Әрқайсысы отпен тең,
Жатпайды олар біз-сіз деп,
Шыға келер шыж-быж деп.

Сіріңке



Кішкене ғана мүсәтір,
Ол мүсәтір жоқ болса,
Елдің бәрі мүсәпір.

Сіріңке



Кішкентай ғана арық,
Іші тола балық.

Сіріңке