Өлең, жыр, ақындар


Жана-жана түнде,
Таусылды ол мүлде.

Шырақ



Сені қуантып,
Ақ нұрға шылап,
Өзі күйініп,
Тұрады жылап.

Майшам



Қабырғасы шойыннан,
Омыртқасы шойыннан
Жылыту үшін бөлмені
Үй ішіне қойылған.

Жылу батареясы



Қара үңгірде қара тас,
Жанғанда бетті қаратпас.

Көмір



Қарынды, баста қылған, аяғы үш,
Зат бір, пошымдары не түрлі-түсті,
Қарнына таяқ тығып піспектесең,
Ысқырып күрілдейді қайнайды күш.
Осындай түсі суық мақұлық бар,
Ойланып ақылдылар жұмбағым шеш.

Примус



Көмір шайнап,
Темір құсады.

Домна пеші



Бір ұяда топтасқан,
Түртіп қалсаң, от шашқан.

Шырпы



Тетіктерін бір бассаң,
Қараңғыға нұр шашқан.

Электр шамы



От қойсаң — жалын шығар,
Бос қойсаң — жаның шығар.

Газ



Қабырғаға қасынар,
Былғауыш басы бар.

Сіріңке



Үй үстінен
Көкке өрлеп шығады,
Әуе ішінен,
Із-тұз жоқ боп тынады.

Түтін



Шудалары желпеңдеп,
Үйден шығып жатады,
Көкке өрлейді көлбеңдеп,
Бұлт болып батады.

Түтін



Салып ем шыны сарайды,
Тілінен жарық тарайды.

Шам



Өңеші кең,
Дәу аузымен жұтады.
Төбесі дөң,
Кіші аузымен құртады.

Пеш



Құйтымдай сандықтың,
Суырмасы толып тұр,
Қажетті заты сан жұрттың.

Сіріңке



Қимылы оңдырмас,
Кішкене қоңырбас.

Сіріңке



Түсі нарттай,
Тілін тартпай.
Жолға шықса,
Қоймайды құртпай.

От



Жердің әрін жейді,
Жолда кезіккеннің,
Аямай бәрін жейді.
Бұл қандай алпауыт?
Айта ғой, дәл тауып?

Өрт



Жүрген жерін жалмайды,
Тастан басқа қалмайды.

От



Қып-қызыл кезінде,
Бет қаритын жапырақ,
Табы қайтқан кезінде,
Сұп-сұр майда топырақ.

Шоқ пен күл