Өлең, жыр, ақындар

Мұқтар Жанғалиннің өліміне

  • 22.03.2019
  • 0
  • 0
  • 1362
Біз текке тумадық құрдас боп ғасырға,
Өжет боп өстік біз, айналмай масылға.
Уақыттың артқанын аянбай көтердік,
Зәрредей іркілмей ілгері басуға.
Уақыттың салмағын Мұқтар да көтерді,
Өзіндік бейнетке жеккен жоқ бөтенді.
Ең соңғы, ақырғы демін ол алғанша,
Ойлайды жалғыз-ақ міндетін өтеуді.
Ең соңғы, ақырғы демін ол алғанша,
Өмірінің шырағы таусыла жанғанша.
Жарыққа қарады ол ғашықтар көзімен,
Жүрегі талғанша, тоқталып қалғанша.
О, достар, біз кеше мықты едік сынбастай,
Қазір біз әлсізбіз иықтан мұң басқан.
Таусылып барамыз еріген ақ қардай
Айрылып ай сайын қимайтын бір достан.
Жан досым, Мұқтарым айрылдым сенен де,
Қайтемін өзіңсіз өмірге көнем де.
Жетім боп қалды ғой егіздей Әбділдаң
Енді кім «әу!» демек, Мұқтаржан дегенге?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтекеме

  • 0
  • 0

Айтеке!
Елуден өттік қой, алпысқа жеттік қой,
Жүрміз ғой сып - сидам, сақалсыз шешейше.
Аздап алқынған, Әйтсе де шарқ ұрған

Толық

Дәужанның тұңғышы туғанда

  • 0
  • 0

Айы жетті Жамалдың,
Күні жетті Жамалдың.
Атын қойды той жасап
Жаңа туған адамның.

Толық

Ой үстінде

  • 0
  • 0

«Революция не берді маған?» деген
Зор сұрақ міні алдымда тұр көлденең.
Соған жауап беруге жасқанамын
Аз сөзбенен қып-қысқа өлеңіммен.

Толық

Қарап көріңіз