Өлең, жыр, ақындар

Ғаламдық дерт

Ей, адамзат, айқара аш көзіңді,
Құлақ түріп, көңілге алсаң сөзімді,
Нашақорлық- айналды заман құртына
Жүректі улап, таптады ғой сезімді.
Ей, адамзат, сеземісің күйіңді,
Қара құртың жегідей жеп миыңды.
Айналғандай ғаламдық ұлы дертке,
Жерге таптап адамшылық сыйыңды.
Осы дерттің жетегіне жегілген,
Жүр қаншама бауыр, іні бетімен.
Ұлы дерттің қармағына ілініп,
Жүр емес пе? бозбала мен бойжеткен.
Қара құрттың торлауына қамалып,
Қара удың заһарына қорланып,
Жас өмірін қиып қазақ баласы,
Ата-ананың қос жүрегін зарлатып.
Есіңді жи, қазақтың қара баласы,
Уланды ғой дара ұлттың санасы.
Қазақ деген жүрегі таза әлемде,
Тазалықты торламасын қарасы.
Қазақ ұлы--болашағы елімнің,
Сен емес пе, ер қазығы жерімнің.
Жас күніңде аждаһамен достассаң,
Кім ақтайды бар үмітін еліңнің.
Жас ұланым есіңді жи, ойланшы!
Бұл сөзіме қолды сілтеп қоймашы!
Ел ертеңі өзің ғана жас қыран,
Тілегімді пәк көңілде сақташы!
Қазақ деген қазығы алтын -қалың жұрт
Бар арманы- ұлт саулығы, елге құт.
Ұлт саулығы --жан саулығы екенін,
Жүректе сақтап,өміріңе үлгі тұт.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз