Өлең, жыр, ақындар

Жер – ана

  • 05.08.2019
  • 0
  • 0
  • 994
Жаралғалы Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялаған адамды.
Адам – жердің етене сүйеніші, тынысы,
Мәпелеген перзенті, былайынша, дұрысы.
Әсте ана баласын жаман болсын дер ме екен?
Сол секілді адамды аялайды Жер-мекен
Күн көзінен нәр алып, өмір қорын жинайды,
Жинайды да барлығын перзентіне сыйлайды.
Ұлылығын сыйлайды, мендей ұлы болсын деп,
Жылылығын сыйлайды мендей жылы болсын деп.
Ұсынады кеңдігін кең болсын деп өзімдей,
Ұсынады сәулесін болсын деп күн көзіндей.
Кеудесінде бұлақтай туласын деп бір ағын,
Ұсынады тынымсыз сылдыраған бұлағын.
Самалымнан әуезді үйренсін деп жан әнін,
Ұсынады таңменен желпіп өткен самалын
Ойларының ормандай қалап қалың болғанын,
Ұсынады ұйысқан ну қарағай орманын.
Ұсынады көктемді ұқсасын деп өмірі,
Ұсынады жаз нұрын шат болсын деп көңілі.
Күз айының сыйлайды жомарттығын, мәрттігін,
Ал, қысының кимайды қаталдығын, қарттығын.
Ұқсасын деп осыған адалдығың, пәктігің,
Ұсынады тек қана ақша қардай ақтығын.
Осылайша Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялайды адамды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Он алтыншы желтоқсан

  • 0
  • 1

Еркін өскен ертеден ел екенбіз,
Кең даладай мейірлі, кең екенбіз.
Байлықпенен жарасқан берекеміз.
Көп қой біздің думан-той, мерекеміз.

Толық

Апеллес пен қодық

  • 0
  • 0

Өзін-өзі сүйер болса кім қатты,
Өзгелерге күлкі болар тым қатты:
Ол көбіне мақтанады зорлыға,
Ұялудың орнына.

Толық

Қарқара

  • 0
  • 0

Қарқара – бағы жанған жер,
Бабалар ізі қалған жер.
Қарсы кеп орыс патшаға,
Албандар атой салған жер.

Толық

Қарап көріңіз