Қасқыр мен кірпі
Орман шетінде домаланып бара жатқан кірпіні аш қасқыр бас салады. Сол кезде кірпінің инелері қанжардай қадалып, қасқырдың тұмсығы мен тамағы қанға боялады. Өзінің озбырлығын, қомағайлығын сездіргісі келмеген қасқыр:
— Бетіңнен сүйейін деп едім. Сен-ақ түрпілеріңді тастамай жүреді екенсің өмірі, – деп, сылтауратады.
Кірпі түрпілерінің арасынан біздей тұмсығын шығарып тұрып, сықылықтай күледі де:
— Асықпа, қасекесі, сенің азу тісің түгел түсіп біткен кезде, мен де түрпілерімді тастаймын, – дейді.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Пікірлер (3)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Пікірлер
-
Ок
Ок -
Әсел Айша
Өте ақылдымыз -
Динара
Шынымен де әдемі мектеп екен
Гүлім
Өте тамаша. Керемет екен
Дархан
Қызықты ертегі, мағыналы