Өлең, жыр, ақындар

Арыстан мен түлкі

Арыстан қартаяды. Аңдарды бұрынғысындай аулай алмайтын болады. Енді аңдарды айламен аулағысы келеді. Өзі үңгірде жатады да:

— Аурумын, жүруге әлім жоқ, — деп, барлық аңдарға хабар таратады.

Аңдар бір-бірлеп арыстанның халін білуге келеді. Арыстан аңдардың біреуін де қайтармайды. Бәрі де арыстанға жем болады. Бір күні түлкі келеді. Ол үңгірден алысырақ тұрады да:

— Халіңіз қалай, тақсыр? — деп, көңілін сұрайды,

— Халім нашар. Неге жақынырақ келмейсің? Берірек кел, түлкіжан, азырақ сөйлесейік? — дейді арыстан.

Түлкі:

— Мен саған жақын барар едім-ау, бірақ саған кірген із бар да шыққан із жоқ! — деп жүріп кетіпті.


Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:

Пікірлер (7)

Айдана емес

Өте қысқа да нұсқа да жақсы жазылған ертегіңізге рахмет! Ертегілеріңіз өте көп екен!

Мадина

негізі жақсы
маған ұнады

назерке

өте жаксы

Жанель

Арыстан мен түлкі ертегісінің авторы

Сабыр

қызық қысқа ертегі, әрі мағыналы екен

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз