Арыстан қартаяды. Аңдарды бұрынғысындай аулай алмайтын болады. Енді аңдарды айламен аулағысы келеді. Өзі үңгірде жатады да:
— Аурумын, жүруге әлім жоқ, — деп, барлық аңдарға хабар таратады.
Аңдар бір-бірлеп арыстанның халін білуге келеді. Арыстан аңдардың біреуін де қайтармайды. Бәрі де арыстанға жем болады. Бір күні түлкі келеді. Ол үңгірден алысырақ тұрады да:
— Халіңіз қалай, тақсыр? — деп, көңілін сұрайды,
— Халім нашар. Неге жақынырақ келмейсің? Берірек кел, түлкіжан, азырақ сөйлесейік? — дейді арыстан.
Түлкі:
— Мен саған жақын барар едім-ау, бірақ саған кірген із бар да шыққан із жоқ! — деп жүріп кетіпті.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
20.03.2024 14:17
13.03.2024 22:14
29.02.2024 16:27
27.02.2024 17:21
09.02.2024 12:34
Қателік орын алды
SYSTEM INFO
Айдана емес
Өте қысқа да нұсқа да жақсы жазылған ертегіңізге рахмет! Ертегілеріңіз өте көп екен!
Мадина
негізі жақсы
маған ұнады
назерке
өте жаксы
Жанель
Арыстан мен түлкі ертегісінің авторы
Сабыр
қызық қысқа ертегі, әрі мағыналы екен